นี่คือบทสนทนาเพื่อแสดงถึงความเข้าใจที่ผิดของเราเกี่ยวกับ ฉัน และของฉัน โดยในบทสนทนากล่าวถึงลักษมี ซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นทำหน้าที่ให้ความรู้กับผู้ที่เข้ามารับบทเรียนที่ศูนย์ราชาโยคะแห่งหนึ่ง ส่วนทรงชัยนั้นเป็น Professor ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเป็นผู้เข้ามารับบทเรียน

คำตอบข้างบน เป็นตัวอย่างหนึ่งที่แสดงว่าผู้คนส่วนใหญ่ มีความคิดเพียงผิวเผิน ว่าอะไรคือตัวฉันที่แท้จริง ยากที่จะมีผู้รู้คำตอบของคำถามนี้ พวกเขามองเพียงภายนอก ผ่านทัศนคติ รูปแบบความคิด พฤติกรรม และสภาพจิตใจหรือประสบการณ์ของเขา เขาตกภายใต้อารมณ์ของเขา ซึ่งเป็นผลมาจากบรรยากาศในครอบครัว และที่ทำงาน หรือสิ่งที่สังคมกำหนดนั่นเอง

ความแตกต่างระหว่าง ฉันและของฉัน

เราใช้ฉัน (I)สำหรับตนเอง และของฉัน (my)สำหรับสิ่งซึ่งฉันใช้หรือปฎิบัติ ตัวอย่างเช่น ทุกคนพูดว่า "นี่คือบ้านของฉัน" (This is my house) หรือ "นี่คือรถของฉัน" (This is my car) ไม่มีใครพูดว่า "ฉันคือรถ" (I am a car) หรือ "ฉันคือบ้าน" (I am a house) เช่นเดียวกันทุกคนพูดว่า "นี่คือหน้าของฉัน นี่คือหูของฉันหรือตาของฉัน" ไม่มีแม้คนเดียวพูดว่า "ฉันคือตา หู หรือ หน้า" สิ่งเหล่านี้แสดงถึงความแตกต่างกันระหว่าง

ฉัน และ ของฉัน

ดวงวิญญาณ และร่างกาย

มีสำนึก และ ไร้สำนึก